Verslag Arctic Challenge 15-01-2013

Een goede nachtrust doet wonderen. We voelen ons als herboren na de slopende tocht van gisteren en de dag ervoor. De laatste uren hebben we echt op onze tanden moeten bijten en zijn er 101 gedachten de revue gepasseerd. Waarom doe ik dit in hemelsnaam, waarom lig ik niet lekker thuis veilig in mijn bed en ga ik dit echt nog dagen vol houden. Er is zelfs al een auto van de organisatie gecrashed die nog steeds op zijn kop in een greppel ligt. Gelukkig is niemand gewond.

Hoe mooi kunnen verlichtte letters van een hotel zijn, de mooiste tot nu toe zijn die van het “Rica Meijergarden Hotel” na 30 uur non-stop achter het stuur te hebben gezeten. Benno en Froger verwelkomen ons aan de bar met een ½ liter en de nieuwe Zwiebertje en Malle Pietje lopen ff later met elastieke benen richting de hotelkamer. Wat hebben we geslapen. Nu dus een nieuwe dag, de accu is weer vol, de varkensschuur weer opgeruimd en wachten we op ons startsein. En we wachten nog eens en nog eens. Iedereen is inmiddels vertrokken als blijkt dat er een foutje is gemaakt en we niet op de lijst van de organisatie staan. Na contact te hebben gehad met de backoffice gaan we uiteraard alsnog van start en zijn benieuwd wat deze dag ons brengt. De wegen zijn spiegelglad, het lijkt wel of we op één grote ijsco rondrijden en een slipcursus was niet overbodig geweest, maar de omgeving is niet normaal mooi. Dat onze tocht echter niet zonder gevaren blijft blijkt wel als Benno ons belt dat er weer een auto van de organisatie is gecrashed. De auto met de jongens van het camerateam is uit de bocht gevlogen en als het ware gelanceerd. Even later komen we bij de plek aan en zien inderdaad dat ze een flinke smak hebben gemaakt. Eén van de jongens is gewond maar gelukkig wel goed aanspreekbaar en wordt met een ziekenwagen afgevoerd. Voor alle andere deelnemers gaat de tocht verder en ik ben super blij met de tip van Froger om op Triptronic te rijden (handmatig schakelen op het stuurwiel). Ik rij en Alex navigeert, Team Lach&Geniet is weer 1000% en trekken verder! Helaas missen we verderop op een haar na de boot waardoor we nog eens 3 kwartier achter op schema komen te liggen. Een goed momentje om eens met het thuisfront te bellen. Vanaf de boot vervolgen we onze route richting een nieuw coördinaat. Als extra inzet hebben wij thuis een backoffice Ron genaamd die moeiteloos e.e.a. voor ons uitrekent. Vraag niet hoe het kan maar profiteer ervan. Nog een paar honderd kilometer en dan hebben we 18 uur Python achter de rug. Tegemoedkomend vrachtverkeer glijdt langzaam achteruit om daarna weer opnieuw een poging te wagen de berg op te komen. Wij rijden rustig verder met “Mijn Vriend” op de achtergrond.