Verslag Arctic Challenge 18/19-01-2013

De wekker gaat.  Naast me springt er eentje meteen uit zijn bed. Je hebt nu eenmaal ochtend- en avondmensen.  Het ontbijtje smaakt goed  en we kunnen de dag weer aan . Vol goede moed beginnen we aan het op één na laatste stuk richting huis. Onderweg bellen we met onze gestrande vrienden Toppers on Tour en Vastgoed. Helaas is de auto in Zweden niet te repareren en moet deze noodgedwongen op transport naar huis worden gezet. Een hele klus om dit allemaal vlekkeloos te laten verlopen waardoor er veel tijd verloren gaat om nog aan de race deel te kunnen nemen. We hopen dat het nog lukt maar zien het somber in en spreken af contact te houden.

De wegen worden beter en gaan steeds meer op die van ons in Nederland lijken. Goed berijdbaar en eigenlijk gaat het nu alleen nog maar om kilometers te vreten. Moet toegeven dat het een beetje saai is na alles wat we hebben meegemaakt en ik kan met een gerust hart de wereld eens aan de binnenkant van mijn oogjes gaan bekijken.  Alex stuurt verder en voor we het weten zijn we bij de laatste veerboot die ons dichterbij huis brengt. Uiteraard zijn we niet de enige deelnemers van de Arctic Challenge op de boot en al snel zijn de ploegen druk met elkaar in gesprek. Veel te weinig tijd hebben we gehad om iedereen beter te leren kennen, het was stampen, navigeren en bikkelen. Indien teams te laat binnen kwamen was de bar gesloten en leefde je verder op een mars of een zak chips. We zijn het er allemaal over eens dat het weinige contact onder elkaar en de minimale zorg van de organisatie een kleine domper op het gebeuren is. Maar zoals echte survivallers betaamt moet je het samen doen en er samen iets van maken en daar is iedereen enorm in geslaagd. Ook Toppers on Tour en Vastgoed weten waar deze challenge daadwerkelijk om draait. Met zijn vieren rijden ze inmiddels verder, alle bagage is overgeladen in de volgepropte paarsgepimpte Toppers car en samen rijden ze 2800 km veilig terug naar Nederland. De challenge is voor deze 2 teams voorbij maar de vriendschap staat als een huis en dan ben je in mijn ogen een winning team.

We verlaten de boot en binnen 3 kwartier zijn we in het hotel waar vanuit we morgen de laatste 400 km afleggen om vrouw en kinderen weer een dikke knuffel te kunnen geven. Wij, als team Lach&Geniet,  spreken af om morgen als eerste te finishen en het lukt ons nog ook. Iets voor de finish ging het bijna mis toen een vrachtwagen niet veel uitweek en we rakelings met onze auto langs een slootrand weer op de weg belandden. Al toeterend bereikten we de finisch en zagen we onze gezinnen blij zwaaiend en springend ons welkom heten. Wauw, wat een rijkdom. We zijn er, veilig en wel, onze grenzen ruim overschreden en onze vriendschap hechter dan ooit.